NL
EN
FR
ES
PTPT
R.E.D. Laboratories bieden
veel verschillende tests om mogelijke darmstoornissen te beoordelen
Er wordt nu aangenomen dat veranderingen in de darmflora bijdragen aan veel chronische ziekten, zoals allergieën, auto-immuun- en ontstekingsziekten, of degeneratieve ziekten.
Een aantal factoren, zoals antibioticagebruik, stress en bepaalde voedingscomponenten, kunnen een schadelijke invloed hebben op de darmmicroflora. Overgroei van pathogene bacteriën resulteert in de productie van toxische bacteriële verbindingen (zoals endotoxinen) die in de bloedbaan worden opgenomen en abnormale immuunactivatie veroorzaken. Darmontsteking, die het gevolg kan zijn van voedselintoleranties of allergieën, leidt tot een verhoogde doorlaatbaarheid van de darmwand (“lekkende darm”), waardoor de doorgang van bacteriële verbindingen naar het bloed wordt vergemakkelijkt.
Op bloed gebaseerde tests:
Test op lactasedeficiëntie (LACT-test op algemeen aanvraagformulier)
Op ontlasting gebaseerde testen:
sIgA ELISA-test in ontlastingsmonsters (sIgA op S-station aanvraagformulier)
Zonulinetest in ontlastingsmonsters (ZONU op S-station aanvraagformulier)
EPX/EDN ELISA-testen in ontlastingsmonsters (EPX/EDN op S-station aanvraagformulier)
Ontstekingsmarkers in ontlastingsmonsters (C/INFL op R-aanvraagformulier)
Infecties in ontlastingsmonsters (verschillende onderzoeken op R-aanvraagformulier)
MSA-test (zie speciale pagina en MSA-aanvraagformulier)
Test op lactasedeficiëntie
Intolerantie voor lactase kan leiden tot sterke darmstoornissen. Deze relatief vaak voorkomende aandoening heeft een genetische oorsprong, namelijk een polymorfisme in het gen dat codeert voor lactase, een enzym dat verantwoordelijk is voor de vertering van lactose. Bij getroffen mensen neemt de productie van het enzym af tijdens of kort na de kindertijd, wat resulteert in malabsorptie van lactose. Onverteerde lactosesuikers beïnvloeden de ontwikkeling van de darmmicroflora, wat leidt tot dysbiose. Er zijn twee kopieën, of allelen, van het lactasegen aanwezig in het genoom. Elk allel kan van het type T (normaal) of type C (abnormaal) zijn.
T/T: normale expressie van het enzym, patiënten zijn lactosetolerant
C/T: slechts één functionele kopie die voldoende is voor het lactosemetabolisme, daarom kunnen deze patiënten als lactosetolerant worden beschouwd
C/C: deze patiënten hebben een lactasedeficiëntie, hun tolerantie voor lactose is beperkt
sIgA ELISA-tests in ontlastingsmonsters
De sleutelfunctie van sIgA is het binden aan binnendringende micro-organismen en toxines en deze op te sluiten in de slijmlaag of in de epitheelcellen, waardoor de microbiële motiliteit wordt geremd, de organismen agglutineren en hun exotoxinen worden geneutraliseerd en vervolgens worden geholpen bij hun onschadelijke eliminatie uit het lichaam via de ontlasting. stroom. sIgA 'tagt' voedsel ook als acceptabel, dus een laag sIgA leidt tot een verhoogde gevoeligheid voor voedingsmiddelen.
De concentratie van sIgA geeft ons informatie over de darmimmuunafweer:
Een tekort aan sIgA duidt op een verminderde activiteit van het darmimmuunsysteem
Een verhoogd niveau van sIgA duidt op darmontsteking.
Ontstekingsmarkers in ontlastingsstalen
Calprotectine: een neutrofiel cytosolisch eiwit met antimicrobiële eigenschappen, dat in verhoogde concentratie aanwezig is in de ontlasting tijdens darmontsteking
Lactoferrine: een glycoproteïnecomponent van secundaire neutrofiele korrels, vrijgemaakt uit fecale leukocyten; kan dienen als een marker voor ontsteking in de darm.
Hemoglobine: wordt geloosd met de ontlasting bij gastro-intestinale bloedingsziekten
Transferrine: een van bloed afkomstige component; een goede marker voor gastro-intestinale bloedingen
Zonuline in ontlastingsstalen
Zonuline is de ‘deuropening’ naar lekkende darmen. Zonuline opent de ruimtes tussen de cellen van de darmwand. Dat gebeurt normaal gesproken, zodat voedingsstoffen en andere moleculen de darm in en uit kunnen gaan. Als er echter sprake is van een lekkende darm, gaan de ruimtes tussen de cellen te veel open, waardoor grotere eiwitmoleculen in de bloedbaan kunnen komen waar een immunologische reactie kan plaatsvinden. Het kan ook lekkage van de darminhoud veroorzaken, zoals bacteriën in het immuunsysteem, waardoor ontstekingen ontstaan.
Naarmate het zonulineniveau stijgt, wordt de afdichting tussen de darmcellen kleiner, waardoor er ruimtes tussen de cellen ontstaan waar allerlei dingen doorheen kunnen. Dit heet ‘lekkende darm’. Zonuline is de enige tot nu toe beschreven fysiologische modulator van intercellulaire tight junctions die betrokken is bij de handel in macromoleculen en daardoor bij het evenwicht tussen tolerantie en immuunrespons.
MSA-test
Een nieuwe, geavanceerde procedure voor microbiële populatieanalyse van ontlasting is nu beschikbaar bij R.E.D. Laboratories.
Onze metagenomica-ontlastingsanalyse biedt een compleet overzicht van de bacteriepopulaties die aanwezig zijn in een ontlastingsmonster, inclusief aeroben, anaëroben en bacteriesoorten die niet kunnen worden geanalyseerd met traditionele kweektechnieken.
Deze state-the-art procedure is gebaseerd op 16s PCR-amplificatie gevolgd door high-throughput sequencing. Bezoek de MSA-testpagina voor meer informatie.
EPX/EDN ELISA-tests in ontlastingsstalen
De ophoping van EDN in de darmen gaat gepaard met ontstekingen en weefselschade. Het meten van EDN in de ontlasting kan dienen als een objectieve parameter voor een huidige klinische of subklinische chronische ontsteking in het maagdarmgebied. Fecaal EDN wordt beschouwd als het beste van de cytotoxische korreleiwitten voor de beoordeling van darmontsteking, omdat het de klinische, endoscopische en histologische scores van ziekteactiviteit en slijmvliesschade het meest nauwkeurig weerspiegelt. Verhoogde niveaus van fecaal EDN zijn gekoppeld aan meerdere ontstekingsaandoeningen, zoals voedselallergie/-gevoeligheid, pathogene infecties (C. difficile en H. Pylori), PDS en eosinofiele maag-darmstoornissen.
